Þegar ég var lítill drengur bannaði mamma mín mér að leika mér í Öskjuhlíð og Nauthólsvík eftir myrkur því þar leyndust ýmis dusilmenni sem lokkuðu til sín unga stráka. Sá hættulegasti var kallaður Öskjuhlíðardóninn.
Sem stráklingi þótti mér staðurinn frekar spennandi enda eini vísirinn af skógi í borginni. Jafnframt þótti mér svæðið frekar óhugnalegt. Ég man eftir blóðugum rónum sofandi í skotbyrgjunum í Öskjuhlíðinni og miðaldra skápahommum sem hommuðust þar í grænum lautum um hábjartan dag. Svo var þar framið viðbjóðslegt morð fyrir nokkrum árum. Frekar krípí staður semsagt.
Síðastliðin tuttugu ár hef ég hvorki farið í Öskjuhlíð né Nauthólsvík. Samt hrýsir mig enn hugur við staðnum. Sérstaklega núna eftir að oddviti framsóknar hefur eignað sér staðinn. Fyrst berar hann sig þar, svo reynir hann að drepa andstæðing sinn þar og að lokum mætir hann bara á fund þangað eins og ekkert hafi í skorist!
Berar sig með gimp-grímu og latex hanska:

Og heimtar svo pening fyrir það:

Hit´n run:

Og svo bara fundur:

Mér finnst ósanngjarnt af Framsókn að slá eign sinni Öskjuhlíð og Nauthólsvík. Hún á betur heima í nágreninu; Fossvogskirkjugarðinum: